Bredene

Een jongetje is te laat op school en op de vraag van de juf om uit te leggen hoe dat komt, begint het antwoord met ‘Nou, dat is een lang verhaal…’. En een lang, fantasierijk verhaal is het! Boosaardige ninja’s vielen hem onderweg aan, een olifant greep hem met zijn slurf en de president belde met de vraag of de jongen de aarde kon redden van een invasie door ruimtewezens. Zo’n twintig ‘smoesjes’ worden genoemd, die bovendien zeer intertekstueel zijn: ze bevatten verwijzingen naar sprookjes en andere verhalen. De vraag is echter of het smoesjes zijn, want de scholier is uiteindelijk zeer eerlijk en gevat. Dit humoristische verhaal wordt verteld aan de hand van eenvoudige kleurenprenten van Benjamin Chaud, bekend van zijn prentenboeken over Pomelo. Onder elke prent staan een tot drie regels tekst, waarin het jongetje in de ik-vorm zijn verhaal doet. De Zwitsers-Italiaanse Davide Cali, die al veel prentenboeken en graphic novels op zijn naam heeft staan, verzorgde de tekst. Dit boek prikkelt zeker de fantasie van kinderen: welke ‘smoesjes’ kunnen zij nog bedenken? Voorlezen vanaf ca. 5 jaar, zelf lezen vanaf ca. 7 jaar. Verberg tekst

In dit boek vraagt de juf aan het hoofdpersonage waarom hij te laat is op school. Er volgt een fantasierijk verhaal waarin het hoofdpersonage allerlei avonturen beleeft met elementen die we kennen uit andere verhalen. Zo had hij problemen met onder andere ninja’s en een King-Kong-achtige aap, Bigfoot en een Yeti. Zijn ontbijt nam hij samen met Roodkapje aan het peperkoeken huisje, ... En zo beleefde hij nog vele avonturen. Wanneer de juf dan uiteindelijk vraagt of hij daardoor te laat op school is, blijkt dat niet het geval te zijn. Hij was namelijk net op tijd, maar hij had zijn rugzak vergeten. Hoewel hij de tijdmachine van zijn oom gebruikte, ging er iets mis en kwam hij toch te laat aan. De juf twijfelt of ze dit moet geloven, maar als je goed kijkt op de tekening dan kom je wel te weten of dit alles waar is.

In dit boek vullen tekeningen en tekst elkaar perfect aan. Als voorlezer is het zeker de moeite om voldoende lang met de kinderen de prenten te bekijken. De schrijver probeert ook wat humor in het verhaal te brengen. Op het einde is er nog een leuke knipoog wanneer de juf zegt dat ze het hele verhaal niet gelooft. Tot echte spanning komt het echter niet in het verhaal. Er gebeuren immers heel fragmentarische dingen met het hoofdpersonage, die los staan van elkaar. Problemen worden meteen opgelost. Dit maakt het inleven moeilijk.

Verberg tekst