Draak Theodoor woont teruggetrokken in een donkere grot. Zijn felle ogen zijn het enige dat het vogeltje, de wolf en de tijger van hem zien als ze voorbijkomen. Theodoor zou hen wel willen opeten maar heeft nog geen trek, dus hij laat ze gaan. Totdat een brutaal jongetje langskomt, dat hem uitdaagt. De draak brult dat hij met rust wil worden gelaten, maar het jongetje trekt zich er niets van aan. De draak zou hem nu wel kunnen verslinden, maar dan struikelt het ventje en krijgt hij de slappe lach. Dat is zo aanstekelijk dat Theo meedoet en voortaan met het jongetje buiten gaat spelen. Prachtige platen tegen een zwarte achtergrond tonen fraai de drakenogen tegen het dreigende gat van de grot, het licht van de zaklamp van het jongetje, de grote rode draak en ten slotte een vrolijk bos als het gevaar is geweken. Korte zinnen in een witte of zwarte letter vertellen het verhaal met veel zeggingskracht, terwijl speelse, dansende letters de geluiden verbeelden. Mooie uitgave met een spannend verhaal. De voorste schutbladen tonen de grot in een grauw, troosteloos landschap; de achterste schutbladen laten hetzelfde landschap zien maar nu kleurrijk en uitnodigend. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Dit verhaal gaat over Theodoor, het monster dat iedereen opeet. Het liefst van al wordt hij met rust gelaten. Een aantal dieren brult naar hem, maar Theodoor heeft nu geen trek. Met een waarschuwing komen ze er van af. Maar dan is er daar een kind, dat helemaal niet weggaat. Het kind daagt Theodoor uit en Theodoor valt aan. Net wanneer hij het kind te pakken heeft, krijgt dit kind de slappe lach ... Zo griezelig!

Het verhaal is best spannend opgebouwd maar loopt gelukkig goed af. Hierdoor is het geschikt voor dappere kleuters. De prenten zijn donker en Theodoor is een rood monster. Sommige kleuters zullen dus zeker nog wel bang zijn. Op de eerste prenten is Theodoor niet zichtbaar, waardoor de luisteraar z’n fantasie de vrije loop kan laten. De ogen van Theodoor zijn wel altijd zichtbaar op de prenten. In het midden van het boek is zelfs een dubbele bladzijde besteed aan de ogen alleen. Om de goede afloop van het verhaal in de verf te zetten, zijn de laatste prenten fel gekleurd.

Knap aan dit boek is ook dat het niet seksistisch is. Het spreekt heel uitdrukkelijk over “een kind” dat niet weggaat, niet over een jongen of een meisje. Op de tekeningen zien we eerder een jongetje in ridderkledij, maar ook dat blijft voor interpretatie vatbaar. In de egocentrische kleuterwereld van een meisje, zal dit waarschijnlijk toch ook een meisje zijn.

Verberg tekst